“ လူနည္းစု - လူမ်ားစု ” ခြဲျခားျခင္း၏အႏၱရယ္

ရခိုင္ျပည္နယ္အေရးအခင္းႏွင့္ပါတ္သက္၍အနည္းငယ္မွအပ
အမ်ားစုကကိုယ့္စိတ္ထည္းမွာရိွသည္ကိုမေျပာဘဲေျပာသင့္ေျပာ
ထိုက္ေသာစကားမ်ားကိုသာေျပာခဲ့ၾကသည္ဟုယူဆသည္။

  

ခ်ီးက်ဴးသင့္သလား - ရံႈ  ့ခ်သင့္သလား။
ဤေမးခြန္းကိုမူ တစ္ဦးခ်င္းစီကိုယ္ႀကိဳက္သလိုေျဖၾကဘို ့ျဖစ္သည္။

‘ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရး’ အတြက္ “လူလိမၼာမ်ား” လိုအပ္ပါသည္။

သို ့ေသာ္တခါတရံေတာ့  “လူမိုက္အလိုရိွသည္” ဆိုေသာဆိုင္းဘုတ္ေဟာင္း 

ကိုလည္းေခ်ာင္ထည္းမွဆြဲထုပ္၊ ဖုံသုတ္ကာအသံုးျပဳဖို ့လို္အပ္လာတတ္သည္။   

ရခိုင္အေရးအခင္းသည္ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၏အတြင္းသေဘာႏွင့္ႏိုင္ငံေရး

အရည္အခ်င္းကိုစာေမးပြဲစစ္္လိုက္သလိုျဖစ္သည္။

အစိုးရဆန္ ့က်င္ေရးမွတပါးတျခားဘာမွမလုပ္တတ္
မလုပ္ခ်င္သူမ်ားက ‘ေထာင္ေခ်ာက္’ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဟူေသာ
conspiracy theory ေဟာင္းကိုဆြဲထုတ္လာေလသည္။

ဘာေထာင္ေခ်ာက္လဲ - ဘယ္သူကဆင္သလဲ - ဘာေၾကာင့္ဆင္သလဲ။
ဘာမွအက်ယ္တ၀င့္ရွင္းမျပႏိုင္ေခ်။

အစိုးရမွာတာ၀န္ရိွႏိုင္ပါသည္။ ရိွပံုမွာျပသနာျဖစ္ရျခင္းအတြက္မဟုတ္
ျပသနာကိုေျဖရွင္းပံု၊ေျဖရွင္းနည္းေနရာ

မက်လွွ်င္တာ၀န္လာရိွမည္ျဖစ္သည္။ 

မည္မွ်ခ်မ္းသာ၊ မည္မွ်ပညာတတ္၊ မည္မွ်ေခတ္မွီသည့္လံုျခံဳေရးစံနစ္ရိွ သည့္ႏိုင္ငံျဖစ္ေနပါေစလူယုတ္မာမ်ားကိုမတားဆီးႏိုင္ပါ၊ တစ္ခ်ိန္မဟုတ္ တစ္ခ်ိန္ေတာ့အလစ္အငိုက္မိခံၾကရတာခ်ည္းျဖစ္သည္။

မႏွစ္ကေနာ္ေ၀ႏိုင္ငံတြင္အၾကမ္းဖက္သမားတစ္ဦးတည္းက
လူ ၉၀ ေက်ာ္ကိုသတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။ 
ထို ့အတြက္ေနာ္ေ၀အစိုးရကိုအျပစ္မဖို ့ႏိုင္ပါ။

ယခုသံုးသပ္ခ်က္္သည္ရခိုင္အေရးအခင္းအေၾကာင္းမဟုတ္ပါ။ ရခိုင္ကိစၥအေပၚ ႏိုင္ငံေရးေလာကသားမ်ား၏တုန္ ့ျပန္ခ်က္ကိုနားေထာင္၍
caliber ေတြကို အကဲခပ္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ 

အလံုးအရပ္ခ်င္းယွဥ္လွ်င္က်န္(ႏိုင္ငံေရးသမား)အားလံုးသည္
‘လူပုကေလး’ ေတြျဖစ္ကာေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က“မႏွင္းျဖဴ” ျဖစ္ေလသည္။ 

ရခိုင္ကိစၥတြင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္သူမ၏လက္သံုးစကား

တရားဥပေဒအုပ္စိုးေရး (Rule of law) ကိုပင္ထပ္ေျပာသြားသည္။

ထို ့ေနာက္သူမသည္ျမန္မာမူဆလင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ေတြ ့ဆံုရာတြင္

တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးအျပင္အျခား (ႏွစ္သိမ့္) စကားတစ္ခြန္းကိုလည္းေျပာခဲ့သည္။

“… ..လူမ်ားစုဆိုတာဟာလူနည္းစုအေပၚမွာဂ႐ုဏာထားတတ္ရမယ္။ …… … လူမ်ားစုဆိုတာဟာကိုယ့္ရဲ႕အင္အားကရွိၿပီးသား၊ ကိုယ့္ရဲ႕အမ်ားစုအင္အားကရွိၿပီးသားမို႔လို႔ ပိုၿပီးေတာ့သေဘာထားႀကီးႏုိင္ရမယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ဂ႐ုဏာတရားထားႏုိင္ရမယ္။
အဲဒီေတာ့က်မတို႔ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ဘာသာမေရြး၊ လူမ်ဳိးမေရြးျပည္သူျပည္သားအားလံုး တေယာက္နဲ႔တေယာက္ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနတာကိုက်မျမင္ခ်င္တယ္။”

သားႏွစ္ေယာက္၏မိခင္၊ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုရွင္၏ ‘ေရႊျပည္ေအး’ 
တရားျဖစ္ေလသည္။ ညီအစ္ကို ရန္ျဖစ္ၾကရာမိခင္ႀကီးကအစ္ကိုျဖစ္သူအား 

အငယ္ေကာင္ဘာဘဲလုပ္လုပ္-အႀကီးျဖစ္သူကအျမဲသီးခံရမည္ 
ဟုဆံုးမပံုမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ျမန္မာႏိုင္ငံသာမကကမၻာအဆင့္ရိွၾသဇာအရိွန္

အ၀ွာႀကီးေသာႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေလသည္။ ဒီကေန ့သူမေျပာေသာ စကားတစ္ခြန္းကိုေနာက္ေန ့ကမၻာသတင္းစာႀကီးငယ္တို ့ကအေရးတယူ
ေဖၚျပတတ္ၾကသည္။သူမ၏စကားတစ္ခြန္းသည္အလြန္တာသြားေသာေၾကာင့္
ကြ်ႏု္ပ္တို ့အဖို ့လ်စ္လွ်ဴရႈမထားႏိုင္၊ သံုးသပ္ၾကည့္ရန္လိုအပ္သည္။

သူမ၏အလိုအရျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မူဆလင္မ်ားသည္လူနည္းစုျဖစ္၍

ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္လူမ်ားစုျဖစ္သည္ဟုဆိုလိုပံုရသည္။

ႏိုင္ငံ၏လူဦးေရ (population)ကိုလူနည္းစုမ်ားႏွင့္လူမ်ားစု
ဟူ၍ွႏွစ္ပိုင္းခြဲျခား၍ၾကည့္ျမင္ေလသည္။

ဤ "လူနည္းစု/လူမ်ားစု-ခြဲျခားမႈ"ကိုမစစ္ေဆးဘဲအမွတ္တမဲ့လက္ခံထားမိသူ 

လူၿပိန္းတစ္ဦး၏အျမင္တြင္ ‘လူမ်ားစု’ (ေတြ)ကအိမ္ရွင္ျဖစ္ေနၾကသလိုလို၊ 
‘လူနည္းစု’(ေတြ)က ဧည့္သည္ေတြ - အိမ္ငွားေတြလိုလိုျဖစ္လာႏိုင္သည္။ 

ကြ်ႏ္ုပ္တို ့သည္တစ္ခါတရံ “ဒို ့တိုင္းျပည္မွာေန-ဒို ့ထမင္းကိုစားၿပီး-ဒို ့ကိုေစာ္ကားသည္။” ဟူေသာအေျပာအဆိုမ်ိဳးသံုးစြဲတတ္ၾကားၾကရတတ္သည္။ ဤစကားတြင္ 

“ငါတို ့ကအိမ္ရွင္၊သူတို ့ကဧည့္သည္”ဟူေသာဓါတ္ခံပါေနသည္။
“သူတို ့”ဆိုသည့္ရည္ညႊန္းခံအုပ္စုသာအခ်ိန္အခါအလိုက္ေျပာင္းေနလိမ့္မည္။

ထို “သူတို ့”သည္အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္တြင္‘ကုလားေတြ’ျဖစ္ေနၿပီး၊ ေနာက္တစ္ခ်ိန္တြင္ ‘တရုပ္ေတြ’ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ‘ရိုဟင္ဂ်ာ’ ဆိုသူေတြျဖစ္ေနသည္။
[‘ကုလား’ဟူေသာအသံုးအႏံႈးကိုအရပ္သားေျပာ colloquial term အျဖစ္သံုးထားသည္။

Negative connotations မပါ-ပါ။ ]

မ်က္ေမွာက္ေခတ္သမတႏိုင္ငံ(Republic)မ်ားတြင္တရား၀င္
မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာလူဦးေရတစ္ရပ္ကိုႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ႏိုင္ငံသားမ်ား
(state and citizens) ဟူ၍သာပိုင္းျခား၍သတ္မွတ္ရပါမည္။
ႏိုင္ငံသားထု (citizenry) ကိုထပ္၍မခြဲစိပ္သင့္ေတာ့ပါ
သို ့မွသာဥပေဒ၏ေရွ ့ေမွာက္တြင္အားလံုးတန္းတူၾကမွာျဖစ္ပါသည္။ (equal before the law)။
အားလံုးတတန္းတည္းထားမွသာဥပေဒကအုပ္စိုးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။(Rule of law)

ျမန္မာမူဆလင္မ်ားကိုေမးၾကည့္ပါ။ သူတို ့ကိုလူနည္းစုအျဖစ္သတ္မွတ္၍ (ဗမာ/ဗုဒၶဘာသာ)လူမ်ားစုထက္ပို၍အထူးအခြင့္အေရးေပးေစခ်င္သလား။ 
သို ့မဟုတ္ဗမာႏွင့္က်န္လူမ်ိဳးေတြအားလံုးနည္းတူႏိုင္ငံသားမ်ား (citizens) အျဖစ္တတန္းတည္းထားသတ္မွတ္၍အခြင့္အေရးတန္းတူပဲလိုခ်င္သလား။

ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္အားဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကျမန္မာမူဆလင္မ်ား

အတြက္ေကာျပည္နယ္လိုခ်င္သလားဟုေမးခဲ့သည္ဟုဖတ္ဘူးပါသည္။ 

ဦးရာဇတ္ကမလိုခ်င္ပါ။ ဗမာေတြနဲ ့တန္းတူရည္တူႏိုင္ငံသားေတြအျဖစ္ႏွင့္
သာအမ်ားနည္းတူႏိုင္ငံအႏွံ ့ကိုယ္ႏွစ္သက္ၾကရာေနရာေတြမွာလြပ္လပ္စြာ

အေျခစိုက္ေနခ်င္ေၾကာင္းျပန္ေျဖသည္ဟုဖတ္ရဘူးပါသည္။

[ဦးရာဇတ္အေျမာ္အျမင္ႀကီးပါေပသည္။ သူသာဂ်င္းနား (Ali Jinner) လို မူဆလင္ျပည္နယ္တစ္ခုသတ္သတ္ယူခဲ့လွွ်င္ျမန္မာမူဆလင္ေတြသည္ - အိႏိၵယလြပ္လပ္ေရးယူစဥ္တံုးကပါကစၥတန္ဘက္ေျပာင္းၾကရသလိုေျပာင္း

ေရႊ ့ေပးရၿပီးကေန ့ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္းေတာလိုေနရာမ်ိဳးေလာက္မွာ
ပင္ျပြတ္သိပ္၍က်ပ္တည္းစြာေနၾကရေပလိမ့္မည္။]

အပိုင္း (၂)

ျမန္မာမူဆလင္ေတြဟာလက္ေတြ ့မွာလူဦးေရအရဗမာ(ဗုဒၶဘာသာ)ေတြ ထက္လူဦးေရနည္းမေနဘူးလား၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာတာမမွားဘူး
ဟုျငင္းခံုေကာင္းျငင္းခံုၾကလိမ့္မည္။

က်ေနာ့္အျမင္တြင္သူမ မမွားသလို မွန္လည္းမမွန္ဘူးဟုသာေျပာလိုသည္။

“လူနည္းစု” ဟူေသာသတ္မွတ္ခ်က္ကိုႏိႈင္းရသေဘာအရျဖစ္ေသာလူနည္းစု
(relative minority) ႏွင့္ ပကတိလူနည္းစု (absolute minority) ဟူ၍ထပ္
ခြဲျခားႏိုင္သည္။ လူဦးေရ ၅၆ သန္းခန္ ့(အစိုးရစာရင္း) ရိွေသာျမန္မာျပည္
တြင္ျမန္မာမူဆလင္ (ျမန္မာမူဆလင္မိတ္ေဆြရင္းတစ္ဦး၏ခန္ ့မွန္းခ်က္အရ
ရွစ္သန္းေလာက္ရိွပါသည္။) 

တႏိုင္ငံလံုးအႏွံ ့က်န္လူမ်ားႏွင့္ေရာေႏွာေန ေသာေၾကာင့္၊သီးသန္ ့
တေနရာတည္းမွာတစုတေ၀းတည္းမျမင္ရ၍သာနည္းသည္ဟုထင္ရသည္။
စင္စစ္တစ္ႏိုင္ငံလံုးရိွျမန္မာမူဆလင္ဦးေရသည္တစ္ႏိုင္ငံလံုးေန
ရခိုင္လူမ်ိဳးဦးေရထက္ပိုမ်ားပါသည္။

ထို ့နည္းတူဗမာမွအပက်န္အျခားတိုင္းရင္းသားလူမ်ိုဳးစုမ်ား
(ဥပမာ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ရွမ္း၊ ၀၊ တရုပ္၊ ဟိႏၵဴ) တို ့ထက္လည္းလူဦးေရပိုမ်ားသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ျမန္မာမူဆလင္မ်ားသည္(ဗမာမ်ားႏွင့္သာ)ႏိႈင္းရသေဘာအရလူနည္းစုျဖစ္ၾကသည္။
တကယ့္ပကတိသေဘာ(in absolute term) အရေတာ့လူနည္းစုမဟုတ္။ 

ထို ့ေၾကာင့္ျမန္မာမူဆလင္မ်ားကိုယ္တိုင္ထံမွသူတို ့ကိုယ္သူတို ့
လူနည္းစုေတြပါဟုေျပာၾကသံမၾကားရပါ။ ႏိႈင္းရသေဘာကိုဖယ္၍
တကယ့္အေနအားျဖင့္ၾကည့္လွ်င္သူတို ့သည္အေပၚယံၾကည့္
ယံုျဖင့္မျမင္ရေသာလူမ်ားစု (invisible majority)တစ္ခုျဖစ္ႏိုင္သည္။

ကမၻာ့သမိုင္းကိုေျခရာေကာက္ၾကည့္ေသာအခါ‘လူနည္းစု-လူမ်ားစု’
ခြဲျခားျခင္းသည္နယ္ခ်ဲ ့သမား၏အင္ပါယာစံနစ္ (imperialism)
တြင္ျမစ္ဖ်ားခံေနသည္ကိုေတြ ့ရပါလိမ့္မည္။ (Ref: Wikipedia)

ေရာမအင္ပါယာရွင္ဆီဇာေခတ္္၊ ထို ့ေနာက္ျပင္သစ္ဧကရာဇ္နပိုလီယံ တို ့မွစ၍ေနာက္ပိုင္းၿဗိတိသွ်အင္ပါယာတည္ေဆာက္သူမ်ားအထိ

ကိုလိုနီႏိုင္ငံမ်ားတြင္အုပ္စုိးခံမ်ားအားအေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုခုျဖင့္

လူမ်ားစုႏွင့္လူနည္းစု(မ်ား)ဟူ၍ ၂ပိုင္းခြဲ၍အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကသည္။
ဤသည္ကိုခြဲျခား၍အုပ္စိုးျခင္း (divide and rule) ဟူ၍လည္းသိၾကသည္။

“လူနည္းစု”ဟူ၍အင္ပါယာကိုအုပ္စိုးသူကေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ခံရသူလူမ်ိဳးတစ္ခုသည္
ေခတ္မွီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာ၊ စစ္ပညာမ်ားေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးခံရ၍၄င္းတို ့
ကိုလက္ကိုင္ျပဳ (proxy) ကာ - လူမ်ားစုမ်ားကိုအုပ္စိုးေလသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ လူနည္းစု/လူမ်ားစုခြဲျခားျခင္းသည္အုပ္စိုးသူ၏အလုပ္ျဖစ္သည္။

ထပ္၍သတိျပဳစရာမွာလူနည္းစုကိုသတ္မွတ္ရာ၌ တကယ့္ပကတိလူနည္းစု 

(absolute minority) စစ္စစ္ တစ္ခုကိုအုပ္စိုးသူကမေရြးခ်ယ္ပါ။ အေၾကာင္း မွာတကယ့္ပကတိလူနည္းစုတစ္ခုသည္လူဦးေရအလြန္နည္းလြန္းေန
အလြန္လည္းေခတ္ေနာက္က်ေနတတ္၍ျဖစ္ပါသည္။အသံုးမတည့္ပါ။ 
ထို ့ေၾကာင့္လူမ်ားစုႏွင့္ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္အရသာလွ်င္လူနည္းစုျဖစ္ေနေသာ
အျခားအုပ္စုတစ္ခုခုကိုုေရြးခ်ယ္တတ္ပါသည္။

ကိုလိုနီေခတ္ျမန္မာႏို္င္ငံတြင္ဗမာလူမ်ားစုႏွင့္ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္ရွမ္းမ်ား၊ မြန္မ်ား၊ ရခိုင္မ်ားသည္လည္းလူနည္းစုမ်ားပင္ျဖစ္ေသာ္လည္းသူတို ့သည္ဗမာမ်ားႏွင့္ ကိုးကြယ္ရာဘာသာခ်င္းတူေနသျဖင့္ဘာသာေရးအရလူနည္းစု 
(religious minority) မဟုတ္ၾက။ 

ထို ့ေၾကာင့္ဗမာမဟုတ္၊ ဗုဒၶဘာသာလည္းမဟုတ္ေသာအျခား“လူနည္းစု” တစ္ခုကိုသာေရြး၍လက္စြဲျပဳသြားသည္ကိုေတြ ့ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ 

ထို ့ေၾကာင့္လူနည္းစု (minority) ဆိုသည္မွာနယ္ခ်ဲ ့သမားကသူ
အသံုးခ်ရန္တီထြင္ခဲ့ေသာႏိုင္ငံေရးထြင္လံုး (political construct)
တစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။

ကိုလိုနီႏိုင္ငံမ်ားလြတ္ေျမာက္လာခ်ိန္တြင္ထိုသို ့လူနည္းစုအမည္တပ္ကာ

အသံုးခ်ခံရသည့္လူမ်ိဳးစုသည္နယ္ခ်ဲ ့သမားကိုယ္စားလက္စားေခ်ခံရသည့္ျဖစ္
ရပ္မ်ားႏိုင္ငံအမ်ားအျပားတြင္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ အာဖရိကတိုက္ရိွရ၀မ္ဒါႏိုင္ငံ 

(Rawanda) တြင္ဟူတူ(Hutu)လူမ်ားစုကဘယ္လ္ဂ်ီယံနယ္ခ်ဲ ့သမား
ကေျမႇာက္စား၍အသံုးခ်ခံရေသာတြတ္ဆီ (Tutsi) လူနည္းစု၀င္

လူဦးေရသန္းတစ္၀က္ေလာက္ကိုမ်ိဳးတံုးနီးပါးသတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။

ဤလူနည္းစု-လူမ်ားစုခြဲျခားသတ္မွတ္၍အုပ္စိုးျခင္းသည္ကိုလိုနီမ်ားအားလြပ္
လပ္ေရးေပးရခ်ိန္အထိအသံုးတည့္လွသည္။ အိႏိၵယျပည္ကိုလြပ္လပ္ေရးေပး
ခ်ိန္တြင္မူဆလင္လူနည္းစုကိုဟိႏၵဴလူမ်ားစုကအႏိုင္က်င့္လိမ့္မည္ဟူေသာ

ၿဗိတိသွ်အစိုးရ၏ေခ်ာက္လွန္ ့ခ်က္ကိုမူဆလင္ေခါင္းေဆာင္မိုဟာမက္

အလီဂ်င္နားကနားေယာင္သြားသျဖင့္ပါကစၥတန္ဟူေသာအမည္ျဖင့္

သီးျခားႏိုင္ငံတစ္ခုခြဲေထာင္သြားေလသည္။

စင္စစ္အိႏိၵယဘက္ျခမ္းတြင္က်န္ရစ္ေသာမူဆလင္

လူဦးေရသည္ပါကစၥတန္ထက္ပိုမ်ားပါသည္။
ယေန ့အထိလည္းထိုအတိုင္းပင္။

[အကယ္၍သာထိုအခ်ိန္က (၁၉၄၇) ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံဟူ၍ခြဲမထြက္ခဲ့လွွ်င္
၁၉၇၀ ခုႏွစ္တြင္ဘဂၤလားဒက္ရွ္ဟူေသာႏိုင္ငံသစ္တစ္ခုထပ္၍ေပၚလာစရာ
အေၾကာင္းမရိွ။ ထိုသို ့ဆိုလွ်င္အိႏၵိယႏိုင္ငံ၏ ဧရိယာသည္ယခုထက္
အမ်ားႀကီးပိုက်ယ္၀န္းေနမည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအဖို ့လည္းခိုး၀င္လာမည့္ 
ဘဂၤလီမ်ားျပႆနာယခုေလာက္ႀကီးလိမ့္မည္မဟုတ္။ ဘဂၤလားဒက္ရွ္ႏိုင္ငံ 
သားမ်ားသည္ျမန္မာဘက္ကိုသာတရားမ၀င္ခိုး၀င္ေနသည္မဟုတ္အိႏိၵယ 
ဘက္ျခမ္း(အေနာက္ဘဂၤလားနယ္ထည္း)သို ့လည္းခိုး၀င္ေနၾကသည္။ 
လူမ်ိဳး၊ဘာသာစကားခ်င္းတူေနသျဖင့္ဦးေရအားျဖင့္ျမန္မာထည္း၀င္သည့္
ထက္ပင္ပိုမ်ားေသးသည္။]

[ေနာက္လအနည္းငယ္အၾကာျမန္မာႏိုင္ငံကိုလြပ္လပ္ေရးေပးရခ်ိန္
တြင္လည္းဤလူနည္းစု/လူမ်ားစုေသြးခြဲနည္းကိုၿဗိတိသွ်အစိုးရက

အသံုးျပဳရန္ႀကိဳးစားေသးေသာ္လည္းျမန္မာအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္အား

လံုးတို ့၏အျမင္က်ယ္မႈေၾကာင့္မေအာင္ျမင္ခဲ့။]

ထို ့ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအတြင္းရိွႏိုင္ငံသားမ်ားကိုလူနည္းစု/လူမ်ားစုဟူ၍ ထပ္မံခြဲျခားသည့္နယ္ခ်ဲ ့စံနစ္၏လက္က်န္အေလ့အက်င့္တစ္ခုကိုမသိသား
ဆိုး၀ါးစြာဆက္သံုးေနမိျခင္းကိုသတိျပဳမိဘို ့ၾကလိုသည္။ 

ဤခြဲျခားမႈေၾကာင့္ေကာင္းဖို ့ထက္ဆိုးဖို ့ကပိုမ်ားပါသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လိုႏိုင္ငံေရးၾသဇာႀကီးသူတစ္ဦးကို္ယ္တိုင္က

‘လူနည္းစု-လူမ်ားစု’ခြဲျခားျပမႈေၾကာင့္ႏိုင္ငံသားမ်ား (citizens) သည္မိမိတို ့ 

ကိုယ္ကိုလူနည္းစု၀င္ေလာ - လူမ်ားစု၀င္ေလာဆန္းစစ္၍အုပ္စုတစ္ခုခု
၀င္ျဖစ္သည္ဟုယံုၾကည္သြားၾကလိမ့္မည္။ထိုအခါ -

-        

   လူမ်ားစုထည္းကရမ္းကားလိုသူမ်ားကိုတက္ၾကြလာေစသည္။
အသားလြတ္ - အေၾကာင္းမဲ့ - ေမာက္မာလာေစသည္။

-        လူမ်ားစုထည္းကသာမန္လူမ်ားကိုမူ ‘လူမ်ားစုျဖစ္ေနတာနဲ ့ပဲ
အရာရာကိုအေလွ်ာ့ေပးသီးခံေနရေတာ့မွာလား’ဟူေသာေမးခြန္း

    ျဖင့္ထာ၀စဥ္ဘ၀င္မက်ျဖစ္ေနေစသည္။

-       လူနည္းစုထည္းမွရမ္းကားလိုသူမ်ားကိုထာ၀စဥ္တပ္လွန္ ့ေပး
ထားရာက်သည္။တစ္ခ်ိဳ ့ကိုစစ္ေသြးၾကသူမ်ား(militants) ျဖစ္လာေစသည္။

    ျပႆနာကိုလိုတာထက္ပို၍တုန္ ့ျပန္ေစသည္ (over-reaction)

-       ေသြးရိုးသားရိုးျဖစ္ရပ္မ်ားကိုပင္အဓိပၸါယ္ေကာက္လဲြေစသည္။
(ဥပမာ ကိုျမေအးေျပာေသာ ‘ေထာင္ေခ်ာက္’)

-       လူနည္းစုထည္းမွသာမန္လူမ်ားကိုထာ၀စဥ္ထိပ္လန္ ့ေနေစသည္။
အားကိုးရာအျဖစ္ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ(law and order enforcement agencies)ကိုအားကိုးသူႏွင့္အစြန္းေရာက္မ်ားကိုအားကိုးမိသူ
ဟူ၍ႏွစ္ပိုင္းကြဲထြက္သြားေစသည္။ (အစြန္းေရာက္သူမ်ားမိမိတို ့၏
ေသြးသားထည္းမွာရိွလွွ်င္) သူတို ့၏ခံစားခ်က္မ်ား(ဒုကၡမ်ား)ကို
နားလည္စာနာမိရာမွေနာက္ဆံုးအားကိုးမိ/ကူညီမိသြားတတ္သည္။

-        တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရအေနျဖင့္ “လူနည္းစု-လူမ်ားစု”
အစြဲ (prejudice) ၀င္ေနၿပီးသားလူထုကိုအုပ္ခ်ဳပ္ရအလြန္ခက္သည္။
ဘက္လိုက္သည္’ ဟူေသာစြပ္စြဲခ်က္ႏွင့္အျမဲရင္ဆိုင္ေနရမည္။

-        အစိုးရကိုယ္တိုင္ကႏိိုင္ငံေတာ္အာဏာ၌တရား၀င္မႈျပႆနာႏွင့္ရင္ဆိုင္
(when its legitimacy in power is questionable) ေနရလွ်င္ပို၍ခက္သည္။
လတ္တေလာရခိုင္အေရးတြင္ေဒၚစု၏ “လူနည္းစု”ကိုၾကင္နာပါဟူေသာ

စကားေနာက္ကေစတနာကိုသိပါသည္။ သို ့ေသာ္ထိုစကားသည္ႏိုင္ငံေရး
အရမွားယြင္းေသာအဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုအေပၚအေျခစိုက္
ထားသည္ကိုေတာ့လက္ခံ၍မျဖစ္ႏိုင္။

ျမန္မာမူဆလင္မ်ားသည္အထက္ကတင္ျပခဲ့ေသာအခ်က္မ်ားအရ

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္တကယ့္အရိွအျဖစ္အရလူနည္းစုမဟုတ္ပါ။
သူတို ့သည္အျခားသူမ်ားနည္းတူ“ႏိုင္ငံသားမ်ား”(citizens)သာျဖစ္ၾကပါသည္။ အျခားသူမ်ားထက္ဘာအခြင့္အေရးမွလည္းပို/ေလွ်ာ့ယူခ်င္ၾကလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ 

အထူးသျဖင့္ “လူနည္းစု” အျဖစ္သတ္မွတ္ခံ၍ “လူမ်ားစု”၏
မဟာဂရုဏာေတာ္ေအာက္တြင္ေနလိုၾကလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ 

ဤသို ့ေနၾကလွ်င္လည္းဒုတိယတန္းစားႏိုင္ငံသားေတြ 

(second class citizens) ျဖစ္ကုန္ၾကလိမ့္မည္။ 
ထို ့ေၾကာင့္သူတို ့ကို “လူနည္းစု”ဟုသတ္မွတ္၍ဆက္ဆံျခင္းကို
သူတို ့ကိုယ္တိုင္ကႏွစ္သက္ၾကလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။

ႏိုင္ငံေရးတြင္လူနည္းစုအခြင့္အေရးမ်ား (minority rights)
ကိုကာကြယ္ေပး ထားေသာေနရာတစ္ခုေတာ့ရိွပါသည္။
ပါလီမန္အတြင္း၌ျဖစ္သည္။ လူမ်ားစု၏ဆႏၵတိုင္းကိုဒီမိုကေရစီကို
အသံုးခ်၍လူနည္းစုအေပၚအတင္းအဓမၼျပဌန္းယူတာ
(Tyranny of majority) မျဖစ္ေအာင္အထူးကိစၥအနည္းငယ္
တြင္ဥပေဒျဖင့္ႀကိဳတင္တားဆီးေပးထားသည္။ 

သို ့ေသာ္ခြ်င္းခ်က္သာျဖစ္၍ပုံမွန္အားျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ၏

တရားကိုယ္ျဖစ္ေသာ “အမ်ားစုဆႏၵအတည္” (majority rule)
ကိုအပ်က္အစီးမခံပါ။

ျမန္မာစကားတြင္ “ဆင္သြားရင္လမ္းျဖစ္သည္”ဟူေသာစကားတစ္ခြန္းရိွသည္။ သို ့ေသာ္ဆင္ကန္းေတာတိုးသလိုသြားသည့္ေနာက္ကိုလိုက္လို ့လည္းမျဖစ္။
လူနည္းစု-လူမ်ားစုခြဲျခားျခင္းသေဘာအရသာဆိုလွ်င္

ဗမာေတြႏွင့္ႏိႈင္းစာလွ်င္က်န္လူတိုင္းသည္လူနည္းစုေတြျဖစ္ကုန္သျဖင့္

သိမ္ေမြ ့ေသာနည္းျဖင့္ဗမာႏွင့္ဗမာမဟုတ္သူတိုင္းကို
‘ရန္ဘက္’အေနအထားမွာ "တည္" ထားေပးလိုက္သလိုျဖစ္ေနသည္။

ျဖစ္သင့္သည္မွာလူမ်ိဳး၊ ဘာသာကိုးကြယ္မႈ လူဦးေရစသည့္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြမရိွ၊ လူတိုင္းကိုအားလံုးတန္းတူႏိုင္ငံသား(citizens) ေတြခ်ည္းအျဖစ္ရႈျမင္ရမည္ျဖစ္သည္။

ဤသည္မွာဒီမုိကေရစီ၏အုပ္ျမစ္ျဖစ္ေသာလူကို‘လူသက္သက္’အျဖစ္သာ
သတ္မွတ္ေသာတစ္သီးပုဂၢလလူသား၀ါဒ (individualism)ႏွင့္လည္းကိုက္ညီသည္။

ဒီမိုကေရစီသည္လြပ္လပ္မႈ၊ တသီးပုဂၢလ၀ါဒႏွင့္အကန္ ့သတ္ခံအစိုးရ 

(Liberty, individualism and limited government) ဆိုသည့္ေဒါက္
သံုးခုအေပၚအေျချပဳသည္ဟုအေမရိကန္ဒီမိုကေရစီကိုေနရာတက်ျပန္ထားရန္
အားထုတ္ေနသူေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ရြန္ေပါလ္ (Ron Paul - Rep./Texas) ကေျပာသည္။

နိဂံုးခ်ဳပ္ရလွ်င္ယခုသံုးသပ္ခ်က္၏အစတြင္ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္းရခိုင့္အေရး
(ကြ်ႏု္ပ္တို ့ေခတ္၏ဓည၀တီအေရးေတာ္ပံု) သည္ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားေတြ
ကိုေရွ ့ခရီးအတြက္အရည္အခ်င္းစစ္ ‘ပထမအစမ္း - စာေမးပြဲ’လိုျဖစ္ေနသည္။

အာဏာရွင္ေခတ္တေလွ်ာက္အစိုးရဆန္ ့က်င္ေရးႏိုင္ငံေရးတစ္မ်ိဳးတည္း ကိုလုပ္တတ္ရံုျဖင့္ေနရာရခဲ့ေသာသူမ်ားသည္ေရွ ့တြင္လာမည့္အမ်ိဳး
မ်ိဳးေထြျပားေသာစိန္ေခၚမႈမ်ား(diverse challenges)

အတြက္အရည္အခ်င္းသစ္မ်ားထပ္ျဖည့္ၾကဘို ့လိုေနသည္။

ယခုအခါ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအေနာက္ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ားသို ့ႏိုင္ငံေရးေလ့
လာေရးခရီးမ်ားထြက္ေနၾကသည္။အလြန္ေကာင္းေသာအစီအစဥ္တစ္ခုျဖစ္သည္။
သို ့ေသာ္မိမိတို ့မွာ“ဓါတ္ခံေကာင္း”ရိွၿပီးသားျဖစ္ေနဘို ့ေတာ့လိုမည္။
သို ့မဟုတ္လွ်င္ျပည္ပကိုအထင္ႀကီး၊ ျပည္ပကညႊန္ၾကားခ်က္ေတြကို
ဦးထိပ္ရြက္ကာျပန္လာၾကလိမ့္မည္။

လတ္တေလာရခိုင္ကိစၥကဲ့သို ့ပူပူေႏြးေႏြးလည္းျဖစ္၊ အမ်ိဳးသားလံုျခံဳေရးကိစၥ

(national security issue) ကက်န္ကိစၥမ်ားကိုေက်ာ္လႊားတက္လာေသာအခါ မ်ိဳးတြင္ဘက္လိုက္ေသာရပ္တည္ခ်က္မ်ား၊ ေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ရင္ဆိုင္ရဘို ့ရိွသည္။ 

ဥပမာဘိလပ္သို ့တစ္ေခါက္ျပန္မည့္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား
Burma Campaign UKလိုအဖြဲ ့မ်ိဳးေတြႏွင့္ရိုဟင္ဂ်ာဆန္ ့က်င္ေရး
အမ်ိဳးသားေရးအုပ္စုေတြကစိတ္အားထက္သန္စြာျဖင့္ေစာင့္ေနၾကပါလိမ့္မည္။

ကြ်ႏု္ပ္တို ့ေခတ္“ဓည၀တီအေရးေတာ္ပံု”သည္“လူပုကေလးမ်ား”အတြက္
အစမ္းစာေမးပြဲျဖစ္ေပမည့္ “မႏွင္းျဖဴ” အတြက္မူ စာေမးပြဲႀကီးျဖစ္ႏိုင္သည္။

ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္